Formalnie tylko powiem, że bazujemy na czterech typach osobowości wraz z opracowaniem Florence Littauer. Nie martw się, jeśli nic Ci to nie powie, w tym temacie postaram się wszystko wyjaśnić.
Jeszcze w Starożytności Hipokrates podzielił temperament człowieka na cztery bazowe typy: sangwinika, choleryka, melancholika i flegmatyka, jednak obecnie uważa się, że najpopularniejsze w społeczeństwie są kombinacje tych typów ze sobą. Drugi typ zawsze kształtuje się na skutek otoczenia, w takim dana osoba przebywa oraz jakie na nią oddziałuje. Co do pierwszego - pierwotnego typu, to hipotezy są dwie: albo człowiek się z nim rodzi albo nabywa go w okresie niemowlęcym.
O kompilacjach powiem za chwilę, teraz opiszę cztery podstawowe typy, abyś był w stanie sobie obrazować już te cechy.
Sangwinik - optymistyczny, radosny
To najczęściej uśmiechnięta, wesoła osoba lubująca się w towarzystwie. Jest otwarta na nowe opcje, chętnie podejmuje kontakt z drugim człowiekiem, bywa wylewna, bywa bardzo emocjonalna.
Mocne strony - Skupia wokół siebie ludzi, łatwo nawiązuje nowe znajomości. Jest wygadany. Ma sporo pomysłów, którymi się dzieli. Tryska dobrą energią, która może motywować innych do pracy. Sam jest najczęściej zmotywowany do działania.
Słabe strony - Porzuca często rozpoczęte projekty. Jest zapominalski, spóźnialski i rozhulany emocjonalnie. Opowiadając coś może nieświadomie podkoloryzować, co doprowadzi do kłamstwa, którego on też nie zawsze może zauważyć. Nie zawsze potrafi odmówić, przez co bierze na siebie nadmiar obowiązków. Jego pamięć jest tak skonstruowana, że potrafi zapamiętać kompletnie banalne rzeczy i zapomnieć te naprawdę istotne. Ciężko mu się zorganizować.
Choleryk - Nerwowy, spontaniczny, ale też zmotywowany, dobry lider.
Impulsywność choleryka daje mu łatwiejszą ścieżkę w obecnym świecie, ale ludzie nie zawsze na nią dobrze reagują. Choleryk ma ciągle poczucie potrzeby działania, ciągle musi coś robić. Jest najczęściej zorganizowany, potrafi działać w grupie, choć najlepiej czuje się na stanowisku lidera.
Mocne strony - Jest dynamiczny i aktywny. W grupie, która potrzebuje przywódcy odnajdzie się świetnie jako ten właśnie przywódca. Potrafi rozumieć, ogarniać sytuację, łatwo organizuje czas sobie i innym. Wyznacza sobie cel i dąży ku niemu. Realizuje projekty, które mu dano i prawie nie przekracza terminów. Potrafi zmotywować innych do działania. Potrafi szybko podejmować decyzje.
Słabe strony - Łatwo popada w pracoholizm, musi działać, ciągle, nie cierpi bezczynności. Jego potrzeba działania potrafi się objawić irytacją na osoby, które nie pracują bądź, co gorsza, które nie wywiązują się ze swoich obowiązków. Cholerycy w roli zarządcy są organizowani, ale bywają uparci i zimni, wchodząc bardziej w rolę dominanta. Potrafią nie przyjmować do świadomości opinii innych, bywają egocentryczni, czasem nie zauważają własnych błędów. Zdarza się im wydać osąd zbyt szybko, raniąc w ten sposób pozostałych. Przekłada zadania nad emocje i nie zawsze dostrzega to, że ktoś nie może wykonać zadania przez barierę emocjonalną. Nie odczuwają silnej potrzeby przyjaźni, co w połączeniu z wybuchowym charakterem prowadzi ich do samotności.
Melancholik - Zamknięty w sobie i nieufny, ale za to dokładny, sumienny. Jest to osoba pełna emocji i samozaprzeczenia, ale na której można polegać. Bywa to umysł twórczy, pełen pomysłów, które nie zawsze ma odwagę zaprezentować innym.
Mocne strony - Melancholicy są wyczuleni na najmniejsze zmiany w sferze emocjonalnej, potrafią dostrzec piękno, a bodźce oddziałujące na uczucia (jak muzyka, obrazy, wiersze) mają na nich szczególnie duży wpływ. Są to umysły twórcze, sami potrafią znajdować rozwiązania problemów, często oddają się sztuce. Jeśli taka osoba nie skłania się ku kierunkom artystycznym, to zapewne skłaniają się ku analityce, wtedy w świecie nauk ścisłych sprawdzają się równie dobrze. To dokładni, schludni ludzie, którzy odczuwają potrzebę zakończenia tego, co raz rozpoczęli. Perfekcjoniści, stawiają wysokie wymagania tak sobie, co pozostałym, jeśli pełnią stanowisko kierownicze. Ze względu na skłonności introwertyczne melancholicy uchodzą za dobrych słuchaczy i z łatwością akceptują narzucane im reguły.
Słabe strony - Bardzo łatwo ich urazić, są wrażliwi na słowa i żarty bardziej od pozostałych. Bywa, że są zbyt idealistyczni i potrafią postawić wymagania, których sami nie są w stanie zrealizować. Mają skłonności depresyjne, a z czasem ciężko odróżnić u nich, kiedy cieszą się, a kiedy smucą. Niektórzy mają non stop podejście pesymistyczne, którym się dzielą. Bywają nieufni wobec innych ludzi oraz nowych sytuacji. Przekładają wszystko na później.
Flegmatyk - Przyjacielski, ale wyciszony. Obserwator, który nie ma zbyt dużych wymagań. Przyjaciel i słuchacz, który stara się być życzliwy dla każdego, jednocześnie nieczęsto wychodząc z cienia innych. Wbrew powszechnej opinii nie musi być to osoba, która wszystko robi powoli.
Mocne strony - Największą cechą flegmatyka jest to, że nie ma on wymagań prawie wobec niczego. Łatwo akceptuje swoje położenie oraz sytuację, w jakiej się znajduje, nie ma potrzeby zmiany ani wybijania się ponad tłum. Nie przeszkadza mu życie w cieniu innych, dlatego są to najczęściej osoby powszechnie lubiane. Flegmatyk zawsze wysłucha, pocieszy, doradzi, jeśli zaś ma kontakt z wesołym człowiekiem, to potrafi żartować i śmiać się wraz z innymi. Są beztroscy i powściągliwi, bywają chłodni. Nie popada w depresję, nie ma zbyt często napadów złego humoru. Unikają konfliktów z innymi i dobrze znoszą stawiane im wymagania.
Słabe strony - Takie osoby nie potrafią się przesadnie ekscytować, nie widać po nich wylewności emocjonalnej. Nie czują potrzeby rozrywki ani zmian i żyją w przekonaniu, że inni czują tak samo. Unikają odpowiedzialności, nie chcą kierować innymi, często nie chcą w ogóle awansować. Boją się urazić innych, stąd też nie potrafią odmawiać, gdy ktoś ich o coś prosi. Zwlekają, obowiązki odkładają na później, częściej każdego dnia "na jutro", po cichu licząc na to, że unikną ich wypełniania. Mają trudności z podejmowaniem decyzji.
Najpowszechniejsze w naszych czasach są kompilacje. Zakłada się, że nie istnieją idealne odwzorowania jednego typu, jednakże zdarzają się przypadki, gdy jeden z temperamentów jest głównym, dominującym u danego człowieka.
Jeśli, dla przykładu: ktoś od dziecka jest pogodnym flegmatykiem, w szkole zaakceptują go jako pogodnego, stabilnego flegmatyka, prawie nie wymagając od niego innych zachowań, w pracy dostanie zajęcia dobre dla jego temperamentu - pozostanie flegmatykiem. Jednak jeśli ktoś zacznie od niego wymagać dużo, zbyt dużo, co się temu flegmatykowi nie będzie podobało - zacznie się w nim wytwarzać potrzeba sprzeciwienia się osobie przełożonej. To już zalążek innej cechy temperamentu, najpewniej choleryka, chociaż może się to przekształcić w sangwinika.
Człowiek może reprezentować połączenie dwóch lub więcej typów temperamentów, jednak trzeci i czasem czwarty są dodatkami, "maskami", które nakładamy na siebie nie aż tak często, jak dwa pierwsze. Warto też wspomnieć, że temperament człowieka w okresie jego życia może się zmieniać, jednak pozostaną w nim do końca pewne cechy, które wyniósł z dzieciństwa. Zaznaczę jeszcze, że dwoje ludzi o tym samym połączeniu temperamentów może się zachowywać zgoła inaczej. Weźmy dwóch sangwiników-choleryków - jeden z nich będzie chciał spełnić stanowisko lidera, pozostając przyjacielem dla wszystkich, drugi będzie raczej stawiał wymagania i cele innym, samemu cierpiąc na brak umiejętności zorganizowania się.
Najbardziej naturalne są połączenia osobowości: sangwinik-choleryk oraz melancholik-flegmatyk.
Połączenia uzupełniające (dopełniające się), to: sangwinik-flegmatyk oraz melancholik-choleryk.
Istnieją jeszcze połączenia przeciwstawne: sangwinik-melancholik oraz choleryk-flegmatyk.
Powstają one na skutek silnych pragnień lub wymagań otoczenia, ale skutkują często konfliktami wewnętrznymi. Człowiek najczęściej ma wrażenie, że jednocześnie chce dwóch przeciwnych sobie rzeczy i podjęcie decyzji będzie satysfakcjonować tylko część jego osoby. Przykładowo podczas wyboru choleryczna część będzie domagać się szybkiego wyrażenia opinii, ale część flegmatyczna będzie siać niepokój w poczuciu "czy to na pewno dobra decyzja?", tym samym wybór odwlekając.
Ostatnią możliwością jest osobowość mieszana. To jest taki stan, gdy 3 lub nawet wszystkie typy temperamentu występują w danym człowieku w podobnej ilości. To może być artysta o potężnej wyobraźni, który jednocześnie bardzo lubi zarządzać ludźmi i organizować im pracę. Tworzy jasne i klarowne plany dla kadry, organizuje z najdrobniejszymi szczegółami wycieczki, ale nie potrafi utrzymać porządku we własnym domu i gubi rzeczy. Ma wysokie wymagania do samego siebie i swoich podwładnych, jednocześnie nie mając nic przeciwko, by przenocować w podróży na karimacie i zjeść suchą bułkę bez niczego. Taki właśnie może być przykład równej mieszanki każdego typu charakterów.
Na podstawie:
http://www.asylon.pl/files/typologia_temperamentow.pdfhttp://traugutt.net/lo/temperament/profile_osobowosci.php
Indeks 
Szukaj 
Latest images 
Rejestracja 
Zaloguj 
